Barði

Barði er frábær póstmódernískur poppari og hann er svo skemmtilega krípí. Grín heimildamyndin um hann, sem má sennilega finna enn einhvers staðar á YouTube, er dásamleg. Mér finnst útgáfa Bang Gang af gamla Díönu Ross og Supremes laginu „Stop in the Name of Love" með því besta sem hann hefur gert.

 

 

Myndband Barða frumsýnt á vef Rolling Stone

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 18.2.2014 kl. 17:44]

Þetta lag er hinsvegar svo ofboðslega mikið Trabant og Rassi Prump að maður getur næstum því sagt að það sé fengið að láni þar.

[Wilhelm Emilsson, 19.2.2014 kl. 23:20]

Sæll, Jón. Sitt sýnist hverjum :) Eða eins og enskumælandi menn segja, "There is no arguing about taste". 

[Jón Steinar Ragnarsson, 20.2.2014 kl. 00:30]

Enda varla um smekksatriði að ræða, þegar rætt er um stælingu. Eða á maður að segja hálfmeðvitaðan inspíreraðan þjófnað?

http://youtu.be/0C9aVJYVtSQ

[Wilhelm Emilsson, 21.2.2014 kl. 22:23]

Sæll, Jón. Fyrst hélt ég að þú værir að gefa algert frat í nýju hljómsveitina hans Barða með því segja að lagið væri „ofboðslega mikið Trabant og Rassi Prump". Ha ha. Ég hafði aldrei heyrt minnst á tónlistarmanninn Rassi Prump og hugsaði um bílinn--ég er nógu gamall til að muna eftir Trabbanum--en ekki hljómsveitina.

Ég fatta núna hvað þú ert að meina.

Takk fyrir lagið með Trabant. Mér finnst þetta nú reyndar engin stæling beinlínis. Báðar hljómsveitirnar spila í því sem kalla má elektrónískum popp stíl, sem Trabant fann ekki upp. Hljómagangur í báðum lögum er frekar einfaldur og margnotaður, án þess að það sé stórgalli. Bæði lögin eru, að mínu mati, fremur ófrumleg í raun, sem er einkenni á póstmódernísku poppi, sem er kategórían sem ég myndi setja bæði böndin í. Póstmódernisminn gengur jú út á það að stela og stæla--með stíl.

Gæinn sem Barði spilar nú með í nýju hljómsveitinni, Starwalker, er líka í hljómsveitinni Air, stofnuð 1995, sem blandar saman poppi og electrónískri tónlist á þennan póstmóderníska hátt sem mér finnst einkenna bæði böndin.