Stríð og friður

George Orwell tók þátt í spænsku borgarastyrjöldinni og hafði þetta að segja: 

One has to remember this to see the Spanish war in its true perspective. When one thinks of the cruelty, squalor, and futility of War — and in this particular case of the intrigues, the persecutions, the lies and the misunderstandings — there is always the temptation to say: ‘One side is as bad as the other. I am neutral’. In practice, however, one cannot be neutral, and there is hardly such a thing as a war in which it makes no difference who wins. Nearly always one stands more or less for progress, the other side more or less for reaction. The hatred which the Spanish Republic excited in millionaires, dukes, cardinals, play-boys, Blimps, and what-not would in itself be enough to show one how the land lay. In essence it was a class war. If it had been won, the cause of the common people everywhere would have been strengthened. It was lost, and the dividend-drawers all over the world rubbed their hands. That was the real issue; all else was froth on its surface.

Þegar kemur að því sem skiptir máli er vonlaust að vera hlutlaus.

129 fórnarlömb Francos greftruð

Misskilningur?

Blaðafulltrúi Mick Jaggers neitar þessu alfarið og segir: „Kannski er hún að rugla honum saman við einhvern annan." Ha ha.

Þegar Mick Jagger er spurður um fortíð sína segir hann yfirleitt „That was a long time ago." Nokkuð áhugavert að hann skuli nenna að neita þessum ummælum Katy Perry núna. 

Mick Jagger reyndi við mig

Ölvar mik

Á Viktoríutímanum var oft sagt: „Drykkja er bölvun hinna vinnandi stétta." Oscar Wilde snéru útúr þessu og sagði: „Vinna er bölvun hinna drekkandi stétta." En ég er ekki frá því að jafnvel Oscar Wilde myndi blöskra ef hann þyrfti að eyða nótt á götum Reykjavíkur.

Manni fannst ástandið bara eðlilegt, enda þekkti maður ekki annað. En 1980 mætti ég á tónleika The Clash í Laugardalshöll. Bubbi og Utangarðsmenn hituðu upp. Svo kom langt hlé. Málið var að ofurpönkararnir í Clash, sem voru ýmsu vanir, treystu sér einfaldlega ekki að spila vegna ofurölvunar og berserksgangs áhorfenda. Að lokum steig Bubbi á svið, vöðvastæltur og ofursvalur, og útskýrði þetta fyrir áhorfendum, sem róuðust aðeins, nóg til þess að the Clash þorðu að spila.

Vá, hugsaði, ég. Við erum villimenn og sá eini sem getur tjónkað við okkur er konungur frumskógarins.

En síðan eru liðin mörg ár. 

Dó áfengisdauða á umferðareyju

Fréttaskýring frá Sir Mick Jagger

Myndband af borgarstjóra reykja krakk